Pojawienie się schronisk w okolicach Zakopanego było spowodowane rozwojem turystyki tatrzańskiej, pogłębiającym się zainteresowaniem życia Podhala. Najstarsze z nich znajduje się nad Morskim Okiem. Dwukrotnie ucierpiało w wyniku pożaru, tj. w 1865 i 1898 roku, a jego kompleksowa odbudowa nastąpiła dopiero po zakończeniu II wojny światowej. Dziś stary budynek schroniska chroniony jest jako zabytek.
Większość schronisk górskich rozpoczynała swoją historię jako szałasy pasterskie lub schrony narciarskie dla taterników. Rosnąca popularność turystyki spowodowała ich przebudowę. Wiele wybudowano także od nowa. Głównym celem tworzenia owych obiektów było zapewnienie miejsca na spożycie posiłku, odpoczynek po długich i męczących wyprawach oraz dla osób, które nie miały możliwości powrotu do Zakopanego tego samego dnia.
Szlaki turystyczne oraz schroniska powstawały również w wyniku działalności Węgierskiego Towarzystwa Karpackiego (rok założenia: 1873) oraz Towarzystwa Tatrzańskiego.